Nog een trompettist die een album aflevert met grotendeels mainstream repertoire na mijn recensie over “Super Blonde” van Kirk Knuffke. Die speelde kornet en deze Scott speelt hier trompet, ondanks fervent zoekwerk ben ik niet achter zijn leeftijd gekomen, afkomstig uit Kansas City resideert hij inmiddels in New York, zijn mede muzikanten zijn Jacob Sacks op piano, John Hébert op contrabas en Russ Meisner op drums. Dit is inmiddels zijn negende album, het repertoire hier varieert van Jerome Kern, Michel Legrand, George Gershwin, Victor Young etc. en vreemd genoeg geen eigen composities.

Het album opent met het bekende “I’m Old Fashioned” van Jerome Kern, wat onmiddellijk opvalt is het verschil in klankkleur met het album van Kirk Knuffke dat ik hiervoor recenseerde, Knuffke had veel meer bite in zijn spel wat zeker ook te maken heeft dat hij op een kornet speelt, Scott klinkt veel luchtiger op zijn trompet. De eerste van de twee klassiekers van Michel Legrand “You must believe in spring” is het volgende nummer, mede door het fraaie pianospel van Sacks beklijft dit nummer beter dan de opener. In “The masquarade is over” van Magidson en Wrubel uit 1939 gebruikt Scott zijn demper net zoals in “Once upon a summertime” het tweede nummer van Legrand, heel fraai deze compositie met teder, breekbaar spel van Scott. Deze compositie en “Emily” van Johnny Mandel zijn wat mij betreft de hoogtepunten van dit weliswaar fraaie album maar ik miste toch wel wat vuurwerk, maar te snel geoordeeld, het album wordt besloten met het razendsnelle “East of the sun” van Brooks Bowman, een swingend einde en een reprimande voor mijn te snelle oordeel. Het is allemaal relaxed en lowdown, fraaie achtergrond muziek voor een lome zomeravond nippend aan een glas malt whisky, niet verkeerd toch.

Jan van Leersum.